Nadciśnienie tętnicze występuje znacznie częściej u osób w starszym wieku niż u osób młodych; stwierdzono je u około 60% osób po 65 roku życia. Nadciśnienie tętnicze jest istotnym czynnikiem ryzyka wystąpienia choroby niedokrwiennej serca, będącej najczęstszą przyczyną śmierci osób starszych. Przyjęto, że granica powyżej której rozpoznaje się nadciśnienie jest taka sama dla osób dorosłych, niezależnie od wieku, tj. dla ciśnienia skurczowego <130 mm Hg i ciśnienia rozkurczowego <90 mm Hg. U osób starszych często stwierdza się podwyższenie tylko ciśnienia skurczowego, co określa się nazwą „izolowane nadciśnienie skurczowe”. Izolowane nadciśnienie skurczowe rozpoznaje się wówczas, kiedy ciśnienie skurczowe jest wyższe od 140 mmHg a rozkurczowe niższe od 90 mm Hg.
LECZENIE
Leczenie nadciśnienia tętniczego u starszych osób jest trudnym problemem, ponieważ rzadko jest ono jedną tylko chorobą. Często współistnieją u nich: choroba niedokrwienna serca, miażdżyca, otyłość, cukrzyca.
Leczenie niefarmakologiczne to zmiana stylu życia i aktywność fizyczna. Ćwiczenia lecznicze prowadzi się według indywidualnego programu. Zaleca się ćwiczenia ogólnie usprawniające, przeplatane ćwiczeniami oddechowymi i rozluźniającymi. Przeciwwskazane są ćwiczenia izometryczne. Ćwiczyć należy 5 razy w tygodniu przez 30-40 minut. Czas aktywności ruchowej (ćwiczeń) dzieli się następująco: 5 minut rozgrzewka, 25-30 minut właściwy wysiłek o określonej intensywności, wreszcie 5 minut to ćwiczenia rozluźniające, uspokajające.
