Przyczyna
- złamanie kości ramiennej
- długotrwały ucisk („porażenie sobotniej nocy”-[spożycie alkoholu, spanie z głową na przedramieniu])
- iniekcje domięśniowe
- ucisk przez tłuszczaki, włókniaki lub nerwiaki
- przyczyn ogólnoustrojowych[1]
Objawy
- osłabienie i zanik zaopatrywanych mięśni z charakterystycznym opadnięciem ręki (patrz zdjęcie) oraz zgięciem palców (osłabione prostowniki)
- utrata czucia na grzbietowej powierzchni ręki i przedramienia
- zniesienie odruchu z mięśnia trójgłowego (jeżeli do uszkodzenia doszło w jamie pachowej) oraz odruchu promieniowego[1]
Rokowanie
Rokowanie przy urazach nerwu promieniowego (nawet przy jego przerwaniu) jest znacznie lepsze niż w przypadkach uszkodzenia nerwu pośrodkowego czy łokciowego[2].
Rehabilitacja
- OKRES PORAŻENIA Jedyną terapią w tym okresie, trwającym od 5 do 12 dni, jest terapia spoczynkowa. Rękę w ustawieniu fizjologicznym układa się na specjalnej szynie[2].
- OKRES KOMPENSACJI
Fizykoterapia
- podstawowym zabiegiem jest elektrostymulacja
- promieniowanie podczerwone (niebieski filtr)
- galwanizację miejscową
- jonoforezę
- prądy interferencyjne
- prądy diadynamiczne
- kąpiele lecznicze(solankowe, siarczane)[2]
Masaż – Jeżeli doszło do uszkodzenia w okolicy dołu pachowego masażem obejmujemy początkowo tylko tkanki poniżej miejsca uszkodzenia. Miejsce uszkodzenia omijamy.
W przypadku uszkodzenia w okolicy stawu łokciowego początkowo wykonujemy tylko masaż tkanek poniżej i powyżej miejsca uszkodzenia[2]
Kinezyterapia
Ćwiczenia obejmują głównie prostowniki łokcia, ręki, palców i kciuka.
Ćwiczenia czynne chwytne wykonuje się w aparacie stabilizującym.
Do ćwiczeń biernych zdejmuje się aparat.
Ćwiczenia polegają na wykonywaniu ruchów wyprostnych[2].
3. OKRES ADAPTACJI
Fizykoterapia
- podstawowym zabiegiem jest elektrostymulacja
- promieniowanie podczerwone (niebieski filtr)
- galwanizację miejscową
- jonoforezę
- prądy interferencyjne
- prądy diadynamiczne
- kąpiele lecznicze(solankowe, siarczane)[2].
Masaż
W masażu wykorzystujemy wszystkie techniki z wyjątkiem oklepywań [2].
Kinezyterapia
Okres ten jest kontynuacją ćwiczeń z okresu kompensacji. Dodatkowo wprowadza się ćwiczenia o charakterze terapii zajęciowej („gra na pianinie”, cięcie nożyczkami, chwytanie drobnych przedmiotów)[2].
INNE STOSOWANE ZABIEGI:
- Uzyskanie optymalnej siły
- PNF: wszystkie techniki
- Biologiczne sprzężenie zwrotne
- Techniki ogólne: placing, trening mentalny, dynamiczne koncentryczne i ekscentryczne ćwiczenia przeciwko stosownemu oporowi
- UGUL: huśtanie[3]
Unikanie bólu (ból piekący)
- elektroterapia
- hydroterapia
- krioterapia[3]
Optymalne ukrwienie tętnicze
- dotknięte części kończyn trzymać w cieple
- masaż szczotką
- MŁT[3]
Optymalny żylny prąd zwrotny
- wysokie ułożenie dotkniętej kończyny
- bandaże uciskowe
- przerywane uciski[3]
Uzyskanie normalnego czucia powierzchownego i głębokiego
- masaż szczotką
- MŁT
- elektroterapia[3]
Uzyskanie normalnego napięcia mięśniowego
- lokalne krótkotrwałe stosowanie lodu[3]
Piśmiennictwo:
1.Lindsay K.W., Bone I., Fuller G. Neurologia i Neurochirurgia Elsevier Urban&Partner Wrocław 2013
2.Zborowski A. Masaż w wybranych jednostkach chorobowych cz.II AZ Kraków 2006
3.Kolster B., Ebelt-Paprotny G., Poradnik fizjoterapeuty Zakład Narodowy im. Ossolińskich Wrocław 2001