Wypracowanie czynnego wyprostu palców ręki spastycznej wymaga analizy anatomii i neurofizjologii kończyny górnej. Mięsień prostownik palców jest najsilniejszym prostownikiem nadgarstka i jednocześnie prostownikiem palców.
Typowym wzorcem spastyczności w kończynie górnej jest ustawienie zgięciowe palców i nadgarstka.
Żeby wywołać inhibicję (hamowanie) pobudliwości mięśni zginaczy palców i nadgarstka i jednocześnie zwiększyć pobudliwość mięśnia prostownika palców wystarczy wykonać czynne ruchy wyprostne stawu promieniowo – nadgarstkowego przy jednoczesnym, biernym ustawieniu palców w pozycji wyprostowanej w stawach międzypaliczkowych oraz śródręczno – paliczkowych.
Pierwszą oznaką po takich ćwiczeniach jest rozluźnienie palców, a następnie poleca się pacjentowi wykonanie czynnego wyprostu palców.
Efekt jest widoczny dopiero po kilku lub kilkunastu dniach ćwiczeń, wszystko zależy od stopnia niedowładu. Dziennie powinno się poświęcić ok. 40 minut tego rodzaju ćwiczeń.
