Tym zaburzeniem określa się grupę genetycznie uwarunkowanych schorzeń wynikających z nieprawidłowej struktury kolagenu budującego tkankę łączną. Zmiany obejmują skórę, stawy, więzadła, mięśnie, kości, ściany naczyń krwionośnych. Częstość 1:50 000 urodzeń. Klinicznie schorzenie objawia się przede wszystkim niestabilnością stawową i nadwrażliwością skóry na bodźce zewnętrzne.
MOWA
Zaburzenia artykulacji w zespole EDS mogą wynikać z nadmiernej ruchliwości w obrębie stawów budujących aparat mowy, wiotkości krtani, uogólnionej hipotonii, dlatego mowa osób chorych może być niewyraźna. Wskazane jest wzmacnianie więzadeł i mięśni artykulacyjnych, by zapobiegać pogłębianiu się problemów z artykulacją.
Trudności w nauce pisania u dzieci z EDS wynikają z nadmiernej ruchomości stawów nadgarstka i międzypaliczkowych.
