ZZSK jest przewlekłym procesem zapalnym o nieustalonej etiologii. Choroba atakuje głównie stawy krzyżowo-biodrowe, stawy kręgosłupa i tkanki okołokręgosłupowe. ZZSK występuje częściej u mężczyzn niż u kobiet. Początek choroby przypada zwykle między 15 a 30 rokiem życia. Jednymi z pierwszych objawów są obustronne zmiany w stawach krzyżowo – biodrowych. Szpara tych stawów staje się nierówna, zatarta, a w miarę postępu choroby może dojść do jej całkowitego zarośnięcia. W dalszym przebiegu choroby zajęte zostają stawy drobne kręgosłupa lędźwiowego, piersiowego, szyjnego i stawy żebrowo – kręgowe. W przebiegu zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa mogą być zajęte stawy biodrowe i barkowe. W obrazie obserwuje się kostnienie tkanki okołokręgosłupowej i chrzęstnej. Pojawiają się syndesmofity.
REHABILITACJA:
Okres zaostrzeń:
- okłady z termoforu
- sollux
- prądy diadynamiczne
- prądy interferencyjne
W tym okresie nie stosujemy masażu ani kinezyterapii
Okres remisji:
Fizykoterapia:
- prądy interferencyjne
- promieniowanie nadfioletowe
- galwanizację
- diatermię
- kąpiele siarczkowo – siarkowodorowe
Masaż:
Stosowany masaż jest uzależniony od nasilenia zmian
Kinezyterapia:
- codzienna gimnastyka poranna o charakterze ogólnousprawniającym
W okresie pełnego rozwoju choroby stosuje się
- ćwiczenia oddechowe
- ćwiczenia samowpomagające
- ćwiczenia redresyjne
- ćwiczenia zwiększające ruchomość kręgosłupa
- ćwiczenia kończyn
- ćwiczenia w wodzie
Nie prowadzi się ćwiczeń statycznych i oporowych