Złamania końca dalszego kości ramiennej można podzielić na nadkłykciowe, przezkłykciowe i międzykłykciowe. Poza tym można wyróżnić złamania nadkłykcia bocznego i przyśrodkowego, główki i bloczka. Złamanie dalszej nasady kości ramiennej powstają głównie w wyniku upadku na zgiętą kończynę w stawie łokciowym lub kończynę wyprostowaną. Złamanie nadkłykciowe jest najczęstszym typem urazu. Radiogramy należy wykonać w projekcji przednio – tylnej w pełnym wyproście i projekcji bocznej w zgięciu pod kątem 90 stopni.
Złamanie nadkłykciowe:
Złamania te powstają z urazu pośredniego, najczęściej podczas upadków, występują u dzieci, rzadko u młodzieży. Wyróżnia się typ wyprostny i typ zgięciowy
Leczenie:
Okres unieruchomienia u dzieci nie przekracza 3-4 tygodni. Po tym czasie można stosować łuskę gipsową, zdejmowaną do ćwiczeń łokcia w kąpieli.
Złamanie nadkłykcia przyśrodkowego:
Uszkodzenia te zdarzają się u dzieci i młodzieży w skutek gwałtownego, koślawego odchylenia przedramienia podczas upadku na wyciągniętą rękę.
Leczenie:
Oderwania z niewielkim przemieszczeniem leczy się przeciwbólowo (kilkunastodniowe unieruchomienie łokcia w łusce gipsowej). Znaczne przemieszczenia wymagają niezwłocznej naprawy operacyjnej.
Złamanie główki kości ramiennej:
Uszkodzenie to jest skutkiem upadku na rękę przy przedramieniu ustawionym w pronacji i łokciu półzgiętym.
Leczenie:
Otwarta anatomiczna repozycja i pozastawowa stabilizacja odłamu 2-3 drutami Kirschnera. Wystarczy unieruchomienie łokcia w łusce gipsowej do 2 tygodni, następnie chory rozpoczyna ćwiczenia czynne w granicach bolesności.
