Fizjoterapia kardiologiczna chorych po operacjach wad serca wymaga wielokierunkowego działania opartego na wnikliwej ocenie czynnościowej stanu pacjenta. Program kinezyterapii musi być indywidualnie opracowany z uwzględnieniem następujących przesłanek:
- Stanu klinicznego chorego przed korekcją wady (czas trwania objawów, stopień zaburzeń hemodynamicznych, rytm serca, obecność powikłań zakrzepowo – zatorowych, stan narządu ruchu)
- Rodzaju wady i sposobu jej korekcji
- Stanu rany pooperacyjnej
- Obecności wczesnych powikłań po zabiegu
Należy szczególnie podkreślić, że korekcja kardiochirurgiczna wady nie powoduje natychmiastowego usunięcia narastających przez lata następstw strukturalnych i funkcjonalnych w sercu, krążeniu płucnym i mięśniach szkieletowych. Okres poprawy czynności serca i wydolności fizycznej po zabiegu ocenia się na 3-6 miesięcy, przy zachowanych możliwościach adaptacyjnych układu krążenia.
Cele fizjoterapii i metody jej prowadzenia są zgodne z ogólnymi zasadami rehabilitacji po zabiegach kardiochirurgicznych. Usprawnianie przebiega podobnie jak u chorych po operacjach pomostowania aortalno wieńcowego. Jednak powinno następować wolniej, zwłaszcza z wydłużeniem trzeciego okresu I etapu. W kinezyterapii II i III etapu zaleca się kwalifikację do odpowiedniego modelu oraz stosowanie obciążeń treningowych zgodnie z aktualnymi rekomendacjami PTK. W kompleksowej rehabilitacji tej grupy chorych ważne jest kontynuowanie postępowania profilaktycznego, zapobiegającego powikłaniom zakrzepowo – zatorowym, bakteryjnemu zapaleniu wsierdzia oraz kolejnemu rzutowi reumatycznego zapalenia mięśnia sercowego, zgodnie z ogólnie przyjętymi zasadami.
