Osoby po urazach czaszkowo – mózgowych wymagają interwencji chirurgicznej z powodu krwiaków pourazowych śródmózgowych i zewnątrzmózgowych oraz pourazowych wgłobień kości czaszki. Fizjoterapia osób po urazach czaszkowo – mózgowych powinna się rozpocząć już na oddziałach intensywnej opieki medycznej i trwać do zakończenia adaptacji społecznej w środowisku pacjenta.
Postępowanie usprawniające osób z urazowym uszkodzeniem mózgu leczonych chirurgicznie powinno przebiegać w trzech okresach:
I okres – fizjoterapia wczesna pooperacyjna (od kilku dni do kilku tygodni)
Etap profilaktyki funkcjonalnej:
- profilaktyka powikłań oddechowo – krążeniowych, przykurczy, odleżyn
- funkcjonalne ułożenie pacjenta
- ćwiczenia bierne
- ćwiczenia oddechowe
- masaż kończyn
- pionizacja bierna
II okres – fizjoterapia wczesna funkcjonalna (do kilku miesięcy):
Etap fizjoterapii funkcjonalnej:
- kinezyterapia tradycyjna
- kinezyterapia funkcjonalna – metody neurofizjologiczne i specjalistyczne (PNF, Bobath, Rood, Brunnstrom, biofeedback)
- nauka zmiany pozycji
- pionizacja funkcjonalna
- funkcjonalna nauka chodu
- masaż kończyn
- zabiegi fizykoterapeutyczne
- terapia neuropsychologiczna
III okres – adaptacja społeczno – zawodowa (do końca życia)
Etap adaptacji funkcjonalnej:
- kontynuacja okresu II
- przystosowanie do wózka inwalidzkiego
- adaptacja społeczno – zawodowa
