„WIEK RACZKOWANIA”
Wyprost tułowia obejmuje kręgosłup lędźwiowy. Główny ciężar ciała spoczywa jeszcze na brzuchu. Niemowlę coraz częściej rezygnuje z podparcia na przedramionach na rzecz kołysania się na brzuchu; głowa, klatka piersiowa i ramiona są uniesione w górę, nogi wykonują symetryczne ruchy wyprostne. Barki są w retrakcji, ramiona w zgięciu, a ręce lekko otwarte.
Jeżeli osoba badająca pokaże dziecku z przodu (na wysokości oczu) zabawkę i poprowadzi ją do tyłu po linii przebiegającej ukośnie w górę, to dochodzi często do pasywnego przewrócenia się dziecka na plecy. Jest to następstwo utraty równowagi, powstałe w skutek odwrócenia głowy. Aktywny obrót z brzucha na plecy wykształca się dopiero około 7 miesiąca życia.
„WIEK SIADANIA”
Podczas próby trakcyjnej głowa utrzymywana jest co najmniej w przedłużeniu kręgosłupa.
W pozycji siedzącej głowa ustawia się pionowo, tzn. przy ukośnym ustawieniu tułowia głowa dąży do ustawienia w pionie. W tym wieku nie należy oczekiwać podparcia rękami po bokach ciała
„WIEK CHODZENIA”
Przytrzymywane pod pachami i ustawione do pionu opiera się na czubkach palców
Coraz wyraźniejszy jest wyprost kończyn dolnych. Jeszcze lekkie zgięcie stawów biodrowych sprawia, że nie udaje się postawić nóg na podłożu pod kątem prostym. Z reguły dziecko podpiera się na palcach stóp i pokazuje przy tym fenomen odruchu chwytnego stopy. Podeszwy stóp nie są jeszcze obciążone.
